De linkerkant van het doek is een eruptie van kleur, dik aangebrachte verf en onstuimige lijnen – een visuele storm vol emotie, creativiteit en innerlijke strijd. Maar er is een kantelpunt: een dunne lijn, bijna als een grens, waarna de kleuren zich schikken en de textuur zich kalmeert. De rechterzijde is stiller, warmer, en gestructureerder, alsof de storm is getemd of geïntegreerd.
Dit werk gaat voor mij over het proces van innerlijke ordening. Hoe rauwe energie, als je het niet onderdrukt maar toelaat, uiteindelijk vorm kan krijgen. Het is een ode aan transformatie – niet door onderdrukking, maar door ruimte te geven aan alles wat in je leeft.
|
Er zijn nog geen beoordelingen.