Dit werk is een visuele symfonie van kleur, lijn en structuur. De verticale strepen lijken op een abstracte partituur waarin elke kleur een eigen toonhoogte vertegenwoordigt. Sommige lijnen zijn dun en subtiel, anderen dik en aanwezig—net zoals momenten in het leven variëren van zacht en vluchtig tot intens en onvergetelijk.
De ordening van de kleuren en de gelaagdheid binnen de compositie suggereren een constante beweging, alsof het schilderij een ademhaling heeft. Links is de kleurverdeling drukker en dieper, terwijl naar rechts toe een lichte, bijna etherische sfeer ontstaat. Dit weerspiegelt hoe ons perspectief verandert naarmate we verder gaan—door tijd, ervaring en emotie.
Het werk nodigt de kijker uit om zich te verliezen in de patronen en eigen ritmes te ontdekken, net zoals we in het leven onze eigen cadans en balans zoeken te vinden.
Er zijn nog geen beoordelingen.