Elke dag een ervaring rijker

by Jurjen
1

Deze post is geschreven door Lennart Donswijk

Mzungu

Onze tijd in Uganda is een zeer leerzame tijd. Althans voor mij is dat zeker het geval. Zo leerde we hier al heel snel het woord “Mzungu” wat blanke betekend. Als je over straat loopt of in de bus zit, kijken de mensen hier je goed na. Alsof ze nog niet eerder een blanke hebben gezien. Zo word je als je over straat loopt veel aangesproken als “Mzungu”; wij zouden het in NL niet moeten proberen om elke donkere persoon met “Neger” aan te spreken. Echter ik weet nu wel hoe het voelt om als donkere persoon in een witte wereld te leven. Je wordt veel aangekeken.

Bezinning

Gisteren (vrijdag 23-7) hadden we als groep een ‘rustdag’ ingeplanned. Dat betekende dat we niet gingen werken en ook niet met de kinderen zouden spelen. (Jaja met kinderen spelen, is nog vermoeiender dan bouwen). Zo begonnen we de dag gister relaxed, we deden een poging om uit te slapen…wat hier wel lastig kan zijn. De ene kant van het gebouw wordt elke nacht/ochtend wakker door de grootste moskee van Oost-Afrika, die vanaf 6uur ‘s ochtends gaat tetteren. De andere kant van het gebouw wordt weer wakker door een alarm wat elke nacht afgaat en de kamer bij de keuken wordt wakker door de werkzaamheden van de werknemers van de Guesthouse. Na het ontbijt gingen we uiteen in groepjes, om een moment van bezinning in te lassen. Om alles goed tot ons door te laten dringen, wat voor land we zijn aangekomen.

Zo hebben de meeste van ons gelezen over wat de kinderen hebben meegemaakt van Bulamu Village. Nou ik kan je zeggen als ik 1/10 van wat zij hebben meegemaakt in hun leven zou mee moeten maken, dan zou ik de rest van mijn leven niet meer kunnen lachen. Het straatleven wat ze als wees hebben doorgemaakt, heeft veel ellende meegebracht. Het valt me des te meer op, dat de kinderen van Bulamu zo bijzonder enthousiast en vrolijk zijn. Ze zijn God erg dankbaar, voor wat ze hebben gekregen in Bulamu Village. Terwijl wij Nederlanders zouden denken hoe kun je hier zo gelukkig zijn? Je moet een bed delen met z’n drieën of vieren, je hebt bijna geen persoonlijke eigendommen. Een paar kledingstukken en wat slippers. Maar toch hoe ze leven is ergens wel om jaloers op te worden, namelijk de passie voor God. Ze hebben zoveel vertrouwen in God, dat wij daar wat van mogen leren. Dat we ook een stukje meer dankbaar mogen zijn voor de dingen die we hebben en dat we stoppen te kijken naar de dingen die we niet hebben. Zoals de kinderen van Bulamu kijken, ze kijken wat ze hebben en niet wat ze missen. Dan kun je met een ¼ bed, paar shirts en slippers dolgelukkig zijn.

Na het moment van bezinning; gingen we naar het centrum van Kampala. Daar gingen we in kleine groepjes alleen verder de stad in.

Boda-Boda ervaring

Daar stonden ze dan, een clubje Boda-Boda bestuurders. (zoals al hier eerder is beschreven het zijn taxi-brommers, die als gekken overal tussendoor knallen…inclusief stoep op en af) In plaats van dat ze normaal gesproken op jou af komen, gingen wij op hun af. Voor een ritje naar “Uganda Village” dat moest volgens ons een markt betekenen, maar zij kenden het niet. Na veel rondvragen kenden ze het nog steeds niet. Achteraf gezien bestaat “Uganda Village” niet, maar moest het waarschijnlijk iets van “Africa Village” zijn. Maakt niet uit, wij hadden ondertussen een ritje te pakken naar een andere markt. Het gaf een gevoel van vrijheid. Zittend achterop op een motor/brommer, overal tussen het verkeer doorschieten. Langs files heen rijden, over de stoepen scheuren. Maakt allemaal niet uit in Uganda…de enige verkeersregel die ze hebben is dat de snelste voorrang krijgt. Aan stoplichten doen ze niet, en dat lijkt in het voordeel van de Boda-Boda’s te werken. Aangezien alle auto’s overal vaststaan knallen de Boda-Boda’s er overal tussen door. Super mooi! Instructies voordat je begint aan een Boda-Boda rit: zeg tegen de bestuurder dat je niet levensmoe bent, dat je absoluut geen haast hebt en dat hij heel veilig moet rijden) Als de bestuurder daar zich enigzins aan weet te houden…is het zeker het mooiste vervoersmiddel in Kampala!

Talent voor afdingen

De meeste van ons zijn op de markt erin geslaagd om wat van de “Mzungu-prijs” af te dingen. Als blanke krijg je toch vaak een special-price, zo zien we in de groep nog weleens wat prijsverschillen voor dezelfde producten. Zo werden er vele strategieen er voor uitgetrokken om de prijzen wat af te dingen. Gouden vuistregel, wat we ontdekten is dat je toch minstens de helft eraf moet dingen op de markt. Dan heb je uiteindelijk twee winnaars. De verkoper is blij omdat hij je alsnog voor een zeer mooie prijs producten heeft verkocht. Als koper ben je blij, omdat je het gevoel hebt niet belazerd te zijn en het product wat je in handen hebt is voor jou idee veel goedkoper geworden.

Hier enkele fotoalbums uit Picasa (je moet erop klikken om er naar toe te gaan)

De eerste dagen Uganda Uganda dag vier Uganda dag vijf
Uganda dag zes Uganda dag zeven en acht Uganda dag negen en tien
Uganda dag elf en twaalf
Categories: Uganda