Een update over hoe het nu gaat…
Het is opnieuw alweer even geleden dat ik een bericht posste op mijn blog… Ik krijg dan af en toe vragen van mensen… Van waarom is het zo stil? Waarom horen we niets meer van je? De waarheid is dat ik gewoon even niet zoveel te zeggen had… Bovendien kost het mij behoorlijk wat frustratie (en dus energie) om op een computer wat te doen. Ik zie zo beperkt en in kleine trechters op een bepaalde manier dat ik om de haverklap mijn cursor kwijt ben, niet kan vinden waar ik was met mijn tekst… Ik heb regelmatig op het punt gestaan om mijn laptop door het raam te smijten omdat ik de cursor weer eens niet kon vinden of niet kon vinden waar ik was in de mijn tekst… Dus dan krijg je op een gegeven moment zoiets van: “Laat maar zitten”… Maar vandaag zit ik dan toch weer eens achter mijn laptop… Een mooie Apple macbook die mij op een pijnlijke manier ook weer herinnert aan het leven wat ik hiervoor leefde en wat nu al zo ver weg lijkt (bijna acht maanden alweer). Ik herinner mij er zelfs al bijna niets meer van. Mijn leven is zo ingrijpend veranderd dat ik nog steeds volop in de rouw zit over het leven wat ik leefde en nu kwijt ben. Ze zeggen wel dat je bij rouw door vijf fasen van rouw gaat. Van ontkenning naar boosheid en dan komt daar ergens na verdriet en depressie de acceptatie… Maar daar ben ik nog lang niet in ieder geval… Ik ben nog steeds regelmatig ontzettend boos en volop in verzet tegen dit leven… Ik wil dit leven helemaal niet! Ik ben soms zo ontzettend boos dat dit mij nu net mij moest overkomen… Waarom ik? Waarom heeft die huisarts mij weer naar huis gestuurd met vage ‘doe het wat rustiger aan’ adviezen toen ik bij hem op het spreekuur zat met mijn groeiende hoofdpijn klachten waar ik af en toe tot kotsend boven de WC bril aan toe last van had…? Waarom hebben ze geen CT scan gemaakt toen ik in verwarde toestand bij een benzinestation in Tiel was beland…? Gevalletje ‘hyperventilatie’ werd er toen gezegd… Als toen iemand had gezegd, laten we hem toch maar even door een CT scan halen, dan had mijn leven er vandaag heel anders uitgezien… Vragen waar ik geen antwoord op ga krijgen… En hoewel er ook compleet geen zinnig antwoord op te geven is, spookt het toch nog regelmatig door je hoofd…
En dan hebben we nog de christelijke hoop op genezing… Die soms helpt, maar heel vaak ook totaal niet helpt… Want de bijbel belooft genezing als een teken van het koninkrijk… En in mijn kringen wordt dat breed omarmt en gelooft. Dat we mogen bidden voor zieken, hun de handen op mogen leggen en dat we dan wonderen kunnen verwachten… De bijbel staat vol met dergelijke verhalen én beloften over genezing. Er is inmiddels al diverse keren voor mij gebeden… Ik ben zelfs naar Jan Zijlstra geweest, de enigszins bekende en notoire genezingsbedienaar uit Leiderdorp… Maar nog geen verbetering mogen ervaren in mijn zicht… Zeker, er is wel wat herstel. Ik kan meer hebben qua energie en dergelijke en qua zicht is er een heel klein beetje verbetering merkbaar maar nog steeds is het zeer minimaal… Ik zou niet zelfstandig op de fiets kunnen springen of zelfs maar ergens heen kunnen lopen zonder begeleiding. En regelmatig maakt me dat ontzettend boos en opstandig. Dat ik ook bidt van “Heer, waar bent U toch!?”. “Waarom gebeurt mij dit?”. En: “U kunt mij toch genezen? Waarom doet U dat dan niet? Het zijn enorm lastige vragen… Waar ik bij tijd en wijlen ook echt vast in kan komen te zitten… En toch… wil ik nog steeds blijven vasthouden aan de God die mij kan genezen… En misschien mag ik het zelfs nog wat sterker formuleren: Aan de God die mij wil genezen… Want dat lijkt toch wel het hart van God te zijn… Waarom het vervolgens dan niet gebeurt… Daar heb ik totaal niets zinnigs over te zeggen en daar kan ik echt geen soep van maken… Toch blijf ik me voorlopig maar uitstrekken naar genezing… En zal ik ook altijd voor mij laten bidden als me dat wordt aangeboden… Ik geloof ergens nog steeds dat als Jezus leeft… (en dat doet Hij), dan is Hij nog steeds dezelfde die Hij altijd was en dat betekent dat Hij mij nog steeds kan en wil genezen… Misschien duurt het wel 5 jaar of 10 jaar voordat God mij aanraakt… Misschien gebeurt het wel helemaal niet tijdens dit leven.’Ik kan en zal mij niet neerleggen bij dat dit het is voor mijn leven.. Dat geloof ik gewoon niet… En dat drijft me tegelijk soms tot complete wanhoop… Heer, U ziet mijn leven. U ziet hoe ik mij uit wil strekken naar een aanraking van U. En hoe ik mij nog niet neer kan leggen bij dat dit het is… Kom toch Jezus met Uw kracht en genees mij… Dat vormt zo’n beetje het refrein van mijn gebeden de laatste tijd…
Nou dat was het wel weer zo’n beetje… Ik vind het leuk als je een comment achterlaat! Dan weet ik een beetje wie dit zoal leest… Het ga jullie goed… En het kan mogelijk wel weer even duren voordat ik weer wat post…
35 Comments
Het is niet erg, zelfs heel begrijpelijk dat je niet vaak iets post! We vinden je dapper en blijven je Gods zegen toebidden…
Oh Jurjen wat bizar is dit. Ik ben er stil van en zou het liefst heel hard willen huilen. Met jou, om jou en om dat mysterie: God.
Heel veel sterkte.
Dag Jurjen,
Ik ken Stefanie via World Servants en wij kennen elkaar niet zo heel goed. Ik ben heel erg goed bevriend met oa Anne, Steven en Marieke. Vandaar dat ik heb gehoord wat je is overkomen en vandaar ook dat ik meelees en meeleef.
Heel veel sterkte toegewenst!
Bert Veeningen
Dag Jurjen,
ik ken je niet zo goed maar volg je vrouw via instagram, ik geloof via Suzanne Struiksema dat ik je een beetje ken van Vineyard Amsterdam of Crossroads. Een van de twee.
Wat zit je in een aangrijpende situatie. Tegelijkertijd vind ik het knap dat je zo schrijft, ook al zal je de laptop een rotschop hebben verkocht. Dat geloof ik graaf. Blijf schrijven en delen, al is het maar voor jezelf.
De slak bereikte de ark met volharding, daar moest ik net even aan denken. Ik weet niet wat Zijn ark voor jou is momenteel. Ik hoop wel dat je volhardt in wat je geloofd. Uiteindelijk zal je die ark bereiken, dat weet ik zeker. Linksom of rechtsom, dat maakt bij God niet zoveel uit.
Het ga je goed. Sterkte voor jullie allemaal.
Groetjes
Stella
Jurjen, het is echt al bijna een half leven geleden dat wij elkaar zagen…maar toch via social media zie je dingen van elkaar, weet je een heel klein beetje hoe het iemand vergaat.
Man man, het klinkt moeilijk wat je voor je kiezen krijgt! En wat vind ik het gaaf dat je je aan Jezus vast blijft houden! Ik bid voor je en voor genezing!
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen maar mijn gebed is dat je het doel hier van op een dag mag inzien. Heel veel sterkte en dank voor je eerlijkheid.
Hallo Jurjen, Wat een heftig verhaal. We blijven voor jou bidden.
Hi Jurjen, wat dapper van je om zo open en kwetsbaar te spreken over je strijd met je gezondheid en over je strijd met Gods werk in en voor jou.
Rouwen is voor iedereen anders. Ik heb ruim twee jaar geleden een infarct doorgemaakt. In één seconde is je hele oude manier van leven weg en dat kun je niet in een paar maanden verwerken. Echt álles is ineens anders in en om je heen.
Ik bid dat God jou vasthoudt en dat je zijn aanwezigheid en zorg voor jou zal ervaren.
Ina
ha Jurjen,
Ik heb je vorige berichten gelezen en was onder de indruk van je openheid. Ook nu weer. Geen idee wat ik je toewens. Ik doe een poging: dat je je hoe dan ook blijft vastklampen aan God. En – zelfs als je dat zicht kwijtraakt – laat Hij gelukkig niet los wat Hij begon. Sterkte! En blijf schrijven!
Ha Jurjen,
Heel heftig wat je allemaal mee maakt. Ook voor je vrouw en kids. Regelmatig via mijn moeder een update gehad. Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
Ron en Marjoke van den Dool
Blijft heftig om steeds je updates te lezen, van nature hoop je op goed nieuws, op stappen, op lichtpunten. Wat frustrerend moet het zijn om elke dag daarop te wachten. Toch blijf ik bidden voor deze stappen en lichtpunten, al was het alleen omdat ik geloof dat God je niet zoveel talent heeft gegeven om het daarna gedwongen te begraven of op de bank te zetten… sterkte Jurjen!
Wat goed dat ik dit mag lezen – wat is het al weer lang geleden dat we elkaar gezien hebben! En jij ziet steeds meer en minder, minder en meer… Heel heftig. Ik blijf voor je bidden.
Hoi neef, wat waardeer ik je openheid over je moeite en je twijfel. Goed dat je dat met ons wil en kan delen, zodat wij het ook aan onze schepper kunnen voorleggen. We bidden je ontzettend veel kracht en geduld toe.
Een hartelijke groet aan jou en je “meiden”
Berco&Marja
Sterkt Jurjen. Een jaar geleden zagen we elkaar. Ik hoorde van Tom en Jeroen updates. Ik leef met je mee. Dit is hard en zwaar voor je! Ik bewonder je moed en bewonder ook je openlijke vragen en twijfel. Ga met God!
Ha beste neef,
Wat ga je door een diep dal , maar doordat je vast houd aan je Vader kom je er vast en zeker door heen.
We bidden voor je.
Liefs Mirjam
Hoi Jurjen,
We lezen, leven en bidden met jou en je gezin mee.
Groet Harm
Wat super heftig weer om te lezen. Man wat is het leven toch broos… En als je gezond bent kan je daar snel aan voorbij gaan. Veel kracht en zegen in Jezus naam.
Jurjen, wat een moeilijke periode voor jou en voor je gezin. Wat goed dat je toch de kracht hebt gekregen om het op te schrijven. Ik heb de andere blogs via je moeder doorgestuurd gekregen. Het blijft heftig om te lezen.
Wij blijven bidden voor herstel! Heel veel sterkte!! Karen Cok
Jurjen, een paar dagen voordat het mis ging spraken we elkaar nog, december vorig jaar. Per ongeluk. De afgelopen maanden veel aan jou en je gezin gedacht en nog altijd heb ik geen woorden kunnen vinden die jullie kunnen helpen. Daarom alleen maar een berichtje om te laten weten dat ook ik één van de vele lezers ben.
Ik lees, bid, vraag, twijfel, breek m’n hoofd en geloof met je mee.
God is in control…
Sterkte man, we blijven voor jou en jullie bidden. Guido&Rieneke
Jurjen,geen idee wat jij door moet maken.Maar het is heel heftig.Via je moeder blijven we op de hoogte.En ook je oma noemde het vanmiddag.Weet dat er veel mensen voor je bidden! Sterkte voor jullie allen! Groet uit Hardinxveld van Wilfred&Lizette
Beste Jurjen, wat een aangrijpend bericht (telkens weer) maar ook wat open en eerlijk. Zo begrijpelijk jouw/jullie worsteling. We bidden voor je om beterschap maar ook dat je aan je geloof vast mag houden. We hebben een ALMACHTIGE God.
Jurjen Stefanie. Natuurlijk denken wij regelmatig aan jullie. Hoe verdrietig dat het allemaal is en de boosheid. Vraag regelmatig hoe het met jullie ga aan je ouders. Heel veel sterkte in deze moeilijke strijd
Beste neef,
Ontstellend wat je overkomen is. Indrukwekkend hoe je erover schrijft. Zo eerlijk, terwijl je weet dat een groot publiek met je meeleest. Alleen al de enorme neven- en nichtenschare, je professionele en geestelijke netwerk. Hartverscheurend. Is dat niet Jurjen, een van onze gelovigste neven, voorganger en zelfs spreker op de EO-jongerendag?
Je worsteling bemoedigt me, neef. Er is hoop voor mijn kleingeloof en worstelingen in mijn eigen tegenslagen…
Daar ben jij nu niet mee geholpen – ik en mogelijk anderen wel. Tot nu toe haalde ik voorbeelden uit de bijbel: gelovigen die worstelen met God omdat genezing/hulp ook na gebed uitblijft: Job, David, Paulus, etc. Het lijkt wel of deze worsteling voor ‘geestelijke leiders’ van nu taboe is.
Daarom: dank je wel voor je moed om dit te delen!
Hoi Jurjen,
Ongelooflijk indrukwekkend om te lezen wat je deelt. Dank daarvoor. Maar tegelijk heel veel sterkte in deze ontzettend zware periode. Onbegrijpelijk dat dit gebeurt en wat komen je twijfels en vragen dan ook logisch en begrijpelijk over. Tot nu toe las ik stilletjes mee, niet goed wetend wat te zeggen, omdat ik de antwoorden niet ken. Hierbij nu toch een bericht om te laten weten dat ik je volg. Dank voor je kwetsbare openheid, veel kracht gewenst in je dagelijkse strijd.
Marijn vertelde me dat je weer iets hebt geschreven. Ik hoopte te kunnen lezen dat je een beetje de oude bent, helaas is dat niet het geval. Ik leef met je mee. Ik weet niet eens waar je woont, maar als je er nou een keer uit wilt en bijvoorbeeld zin hebt in een bakkie koffie in Rotterdam kom ik je ophalen en weer thuisbrengen. Zwemspullen niet nodig :)
Beste Jurjen en Stefanie,
Heel veel sterkte in deze mogelijke fase van je leven. Ik heb je blogs gelezen en voel de pijn en de gevoelens dat je worstelt van binnen. Zoals je had geschreven God is trouw en goed en we mogen op Hem altijd vertrouwen. Praying for you from Bangalore, India
Beste Jurjen,
Mooi dat je vrijmoedig erkent in een rouwproces te zitten.
Eens vertelde je het boeiende verhaal over een vrouw in een rouwproces; bij de Bron..
Zegen over jullie leven.
Groeten,
Marloes&Kees
Hoi Jurjen,
Wat heftig dat je zo aan het worstelen bent! En moedig dat je het met ons deelt! Ik bid met je mee om genezing en ook om rust voor de situatie waar je nu in zit. Dikke knuffel!
Houd moed en vertrouw op de Heer. Hij heeft een plan met je leven ookal is dat nu nog niet duidelijk, maar alleenzaligmakend meewerken ten goede. Ik vraag me soms ook af waarom er dingen gebeuren en Soms krijg je antwoord en vaak ook niet. God werkt door jou heen en leert anderen te blijven vertrouwen op Gods woord en op zijn beloften. Dat is de waarheid die ons op de beeen houdt. Laat je leiden door die waarheid en niet door je eigen gevoelens en gemoedstoestanden. Ik heb ook al honderden keren voor genezing gebeden voor mijn huid (eczeem) en op een keer was ik bij het UMC geweest en heb zalven gekregen waarmee ik me elke dag 2 keer helemaal van top tot teen in moest smeren. Daar zag ik zo tegenop dat ik er eerst maar niet aan begon. Tot er voor me gebeden werd. Ik smeerde twee dagen en alles was weg. Na controle in het ziekenhuis zeggen de ontstekingswaarden ook dat ik genezen ben. Na 3 jaar kwamen er weer plekken en nu ook vooral op mijn gezicht (geen gezicht dus). Rode en vurige plekken. Eczeem? Ik wil het zo niet meer noemen want daar ben ik immers van genezen?! Het blijft een strijd en soms zie ik het ook als aanvallen. Vandaag las ik Johannes 14:12-14 waarin Jezus zegt dat wij zijn Heilige Geest ontvangen en nog grotere wonderen zullen doen dan Hem zelf.
Dus blijf hopen en bidden en getuigen van zijn liefde voor jou. Hij zal alles goed maken.
Liefs en Gods zegen in goede en slechte tijden
Tjiska Haarsma-Visser
Dag Jurjen,
Ook ik lees mee. Goed dat je doorzet en dit op papier zet. Waarom het jou moest overkomen? Geen idee! Ik zie geen doel en weet niet half hoe boos en somber ik zou zijn in jouw situatie. Maar één ding weet ik zeker: jouw leven is niet zinloos geworden. Jij vindt een weg, daar ben ik van overtuigd. Tot die tijd: veel kracht en moed toegewenst.
Heel veel sterkte toegewenst